Ο Ναός της Κατάθεσης της Τιμίας Εσθήτας της Παναγίας Θεοτόκου (ρωσικά: Церковь Положения ризы Пресвятой Богородицы) είναι ο μικρότερος των ναών στην Πλατεία των Καθεδρικών στο Κρεμλίνο της Μόσχαε. Βρίσκεται στα δυτικά αυτής και δίπλα από το Πολυεδρικό Ανάκτορο. Χτίστηκε κατά τα έτη 1484-1485 από Ρώσους τεχνίτες της πόλης Πσκοφ, όπως και ο ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Σε σχέση με τους καθεδρικούς ναούς, είναι κατά πολύ μικρότερη και έχει μόνον έναν επίχρυσο τρούλο. Ήταν η εκκλησία των μητροπολιτών και πατριαρχών, μέχρι την ανέγερση του Πατριαρχικού Ανακτόρου στα μέσα του 17ου αιώνα.
Ο ναός κτίστηκε στη θέση προηγούμενης εκκλησίας, που κτίστηκε από τον Μητροπολίτη Μόσχας Ιωνά το 1451 Το όνομα της εκκλησίας, που μεταφράζεται ποικιλοτρόπως ως «Εκκλησία του Ιματίου της Παρθένου», «Εκκλησία της Κατάθεσης του Ιερού Ιματίου της Κυρίας Ημών», «Εκκλησία του Πέπλου» ή απλά «Εκκλησία της Κατάθεσης», λέγεται ότι αναφέρεται σε μια εορτή, που χρονολογείται από τον 5ο αι., που γίνεται σε ανάμνηση της μεταφοράς του ιματίου Παναγίας από την Παλαιστίνη στην Κωνσταντινούπολη, όπου και προστάτευε την πόλη από εχθρικές επιδρομές. Για παράδειγμα, η παράδοση λέει ότι κατά τη διάρκεια του Ρωσο-βυζαντινού πολέμου του 860 ο Πατριάρχης τοποθέτησε το ιμάτιο της Παναγίας στη θάλασσα, προκαλώντας καταιγίδα που κατέστρεψε τα ρωσικά.
Ένα τέμπλο τεσσάρων επιπέδων του 1627, έχει διατηρηθεί στην εκκλησία. Η εκκλησία έχει επίσης τοιχογραφίες του 1644 των Iβάν Μπορίσοφ, Σίντορ Ποσπέεφ και Σέμυον Aμπράμοφ. Κτίστηκε με το παραδοσιακό πρώιμο ρωσικό στυλ, που χαρακτηρίζεται από «μια αξιοσημείωτη τάση προς πιο υψηλές αναλογίες, τη συνολική δομή να επεκτείνεται τοποθετημένη σε υπερυψωμένα θεμέλια και το τύμπανο που στηρίζει τον ενιαίο τρούλο να υψώνεται επίσης». Η περίπλοκη εσωτερική λεπτομέρεια και η διακόσμηση ήταν χαρακτηριστικά της ρωσικής αρχιτεκτονικής αυτής της περιόδου.
Αρχικά, η εκκλησία χρησίμευε ως το ιδιωτικό παρεκκλήσι του Πατριάρχη της Μόσχας, αλλά από τα μέσα του 17ου αι. πέρασε στην κατοχή της ρωσικής βασιλικής οικογένειας. Η εκκλησία υπέστη σοβαρές ζημιές σε μια πυρκαγιά το 1737 (η ίδια πυρκαγιά που έσπασε την καμπάνα του Τσάρου).
Στο εσωτερικό αξιοθέατα είναι οι τοιχογραφίες με κυρίαρχο θέμα την Παναγία, καθώς και το εικονοστάσιο.
Σήμερα, η εκκλησία στεγάζει επίσης έκθεση ξυλογλυπτικής από τον 14ο έως τον 19ο αι.